Jaki wybrać poród? cz. 2

Poród to dla kobiety bardzo silne fizycznie, jak i emocjonalnie doświadczenie. Z przeprowadzonej przez nas ankiety ponad 73% pierworódek preferuje poród naturalny, a jedyne 13% chętna jest aby odbył się on poprzez cesarskie cięcie. 

* Źródło: opracowanie badań własnych.

Jak wygląda poród naturalny?

Poród naturalny to proces, w którym dziecko przychodzi na świat drogami natury, bez interwencji chirurgicznej. Rozpoczyna się fazą wstępną, gdzie występują nieregularne skurcze, które z czasem stają się bardziej regularne i intensywne. Następnie przechodzi się do fazy aktywnej, w której szyjka macicy rozwiera się do 10 centymetrów. W fazie przejściowej skurcze są najsilniejsze, a rodząca może odczuwać bardzo intensywny ból. Faza parcia następuje, gdy szyjka macicy jest w pełni rozwarta, a dziecko próbuje wydostać się przez kanał rodny. Po urodzeniu dziecka następuje faza, gdzie organizm wydala łożysko.

Kobiety, które planują poród naturalny, powinny dobrze się przygotować, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Warto uczęszczać na kursy szkoły rodzenia, gdzie można nauczyć się technik oddechowych i relaksacyjnych, które mogą pomóc w radzeniu sobie z bólem. Wsparcie partnera lub innej bliskiej osoby podczas porodu jest również szczególne dla kobiety. Ważne jest, aby być świadomym, że każdy poród jest inny i może przebiegać inaczej, niż się spodziewamy.

Poród naturalny, mimo że jest procesem fizjologicznym, budzi obawy związane z bólem i nieprzewidzianymi sytuacjami. Strach przed porodem jest naturalny, ale warto pamiętać, że ciało kobiety jest biologicznie przystosowane do tego procesu. Korzystanie z technik oddechowych, masażu, ciepłych kąpieli czy znieczulenia farmakologicznego pomaga w łagodzeniu bólu. Warto również rozmawiać z personelem medycznym o swoich obawach i oczekiwaniach, aby uzyskać wsparcie i zrozumienie.

Podczas porodu naturalnego bardzo ważne jest, aby słuchać swojego ciała i współpracować z położną. Wybór odpowiedniej pozycji do rodzenia, takiej jak kucanie, klęczenie czy leżenie na boku, może znacznie wpłynąć na komfort rodzącej. Wiele kobiet decyduje się na poród w wodzie, który może przynieść dodatkowe korzyści w postaci złagodzenia bólu i ułatwienia procesu porodowego.

Choć poród naturalny może wydawać się przerażający to większość kobiet przechodzi go bez komplikacji. Zrozumienie, jak przebiega poród, i odpowiednie przygotowanie mogą znacznie zmniejszyć lęk i stres. Poród naturalny może być również bardzo satysfakcjonującym doświadczeniem, które pozwala kobiecie poczuć siłę i zdolność swojego ciała do wydania na świat nowego życia.

Jak wygląda poród poprzez cesarskie cięcie?

Poród przez cesarskie cięcie (w skrócie CC) jest operacją chirurgiczną, w której dziecko rodzi się poprzez nacięcie brzucha i macicy matki. Ten proces przechodzi przez wiele etapów i obejmuje następująco:

1. Przygotowanie do operacji - Kobieta ciężarna zostaje przetransportowana do sali operacyjnej, gdzie zostaje podłączona do monitorów, które kontrolują tętno matki i dziecka oraz ciśnienie krwi.
2. Podanie znieczulenia -  Najczęściej stosowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe, które znieczula dolną część ciała, umożliwiając matce pozostanie świadomą podczas operacji. W niektórych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne.
3. Dezynfekcja i przygotowanie miejsca operacyjnego - Brzuch kobiety jest dokładnie dezynfekowany, a obszar operacyjny jest pokrywany sterylnymi płachtami.
4. Wykonanie nacięcia skórnego: Chirurg wykonuje nacięcie w dolnej części brzucha, zwykle poziome nacięcie tuż nad linią bikini.
5. Nacięcie tkanki podskórnej i mięśniowej - Następnie chirurg przechodzi przez tkankę tłuszczową, mięśnie brzucha oraz powięź, warstwa po warstwie.
6. Odsunięcie mięśnia prostego brzucha: Mięśnie proste brzucha są odsuwane na boki, aby uzyskać dostęp do macicy.
7. Nacięcie macicy - Chirurg wykonuje nacięcie na przedniej ścianie macicy, zazwyczaj poziome, w dolnej części macicy.
8. Przecięcie błon płodowych - Chirurg przecina błony płodowe, aby dotrzeć do dziecka.
9. Wyjęcie dziecka - Chirurg delikatnie wyciąga dziecko z macicy. Często asystuje przy tym położna lub inny członek zespołu medycznego, naciskając na brzuch matki, aby ułatwić wydobycie dziecka.
10. Przecięcie pępowiny: - Pępowina jest przecinana, a dziecko jest przekazywane zespołowi neonatologicznemu w celu oceny jego stanu zdrowia.
11. Wyjęcie łożyska - Po wyjęciu dziecka chirurg usuwa łożysko z macicy.
12. Zamknięcie nacięcia macicy - Chirurg zszywa nacięcie w macicy, zwykle za pomocą szwów rozpuszczalnych.
13. Zamknięcie warstw brzusznych -  Zszywane są warstwy mięśni, powięzi i skóry, każda warstwa oddzielnie.
14. Pooperacyjne monitorowanie: Po całym zabiegu matka zostaje przetransportowana do sali pooperacyjnej, gdzie jest monitorowana pod kątem ewentualnych komplikacji, takich jak krwawienie, infekcje czy problemy z oddychaniem.

Cały proces, od momentu rozpoczęcia operacji do wyjęcia dziecka, trwa zazwyczaj około 30-45 minut, choć czas ten może się różnić w zależności od indywidualnych okoliczności. Poród przez cesarskie cięcie jest poważnym zabiegiem chirurgicznym, który niesie ze sobą pewne ryzyko, ale w wielu przypadkach jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa matki i dziecka.

Wskazania do wykonania cesarskiego cięcia 

Jednym z najczęstszych powodów wykonania cesarskiego cięcia jest niewłaściwe ułożenie płodu, takie jak położenie poprzeczne lub miednicowe, które może utrudniać lub uniemożliwiać naturalny poród. Kolejnym wskazaniem jest makrosomia płodu, czyli sytuacja, w której dziecko jest zbyt duże, aby przejść przez kanał rodny matki. W przypadku ciąży bliźniaczej lub wielopłodowej cesarskie cięcie bywa rekomendowane, zwłaszcza gdy pierwszy płód nie jest ułożony główkowo.

Problemy zdrowotne matki, takie jak stan przedrzucawkowy, cukrzyca ciążowa czy infekcje wirusowe, mogą również skłaniać do decyzji o cesarskim cięciu, aby zmniejszyć ryzyko powikłań. Blizna po poprzednim cesarskim cięciu czy inne operacje na macicy także mogą stanowić przeszkodę w porodzie drogami natury, z uwagi na ryzyko pęknięcia macicy. Wskazaniem do cesarskiego cięcia jest też nieprawidłowość w budowie miednicy matki, co może uniemożliwiać naturalny poród.

Przedwczesne odklejenie się łożyska lub łożysko przodujące, czyli sytuacje, w których łożysko blokuje kanał rodny, wymagane jest wykonanie natychmiastowego cesarskiego cięcia. Ponadto w przypadku podejrzenia niedotlenienia płodu, kiedy życie dziecka jest zagrożone, podejmowana jest decyzja o wykonaniu cesarskiego cięcia. W sytuacjach, gdy poród naturalny nie postępuje prawidłowo, mimo prób indukcji porodu, cesarskie cięcie staje się konieczne. Infekcje wewnątrzmaciczne, takie jak zapalenie błon płodowych, mogą również być wskazaniem do natychmiastowego zakończenia ciąży drogą operacyjną.

Niektóre choroby serca u matki, które mogą być zaostrzone przez wysiłek porodowy, także mogą wymagać wykonania cesarskiego cięcia. Wskazaniem mogą być problemy, takie jak łożysko przyrośnięte. Ponadto, w niektórych przypadkach wskazania psychologiczne, takie jak skrajna tokofobia (lęk przed porodem), mogą być brane pod uwagę przy decyzji o cesarskim cięciu.

Czy poród naturalny jest lepszy od porodu poprzez cesarskie cięcie?

Poród naturalny i poród przez cesarskie cięcie mają swoje zalety i wady, które zależą od konkretnej sytuacji medycznej i indywidualnych potrzeb matki oraz dziecka. Poród naturalny jest często uważany za lepszy, ponieważ wiąże się z krótszym czasem rekonwalescencji dla matki i mniejszym ryzykiem powikłań chirurgicznych. Dziecko urodzone drogą naturalną ma także większe szanse na lepszy start w życiu, dzięki ekspozycji na bakterie matki podczas przechodzenia przez kanał rodny, co może wspierać rozwój układu odpornościowego.

Z drugiej strony, cesarskie cięcie może być konieczne w przypadkach, gdy poród naturalny jest zbyt ryzykowny dla matki lub dziecka, zatem może być to procedura ratująca życie. Pomimo dłuższego czasu rekonwalescencji i większego ryzyka infekcji, cesarskie cięcie może zapewnić bezpieczeństwo w sytuacjach krytycznych.

Niektóre kobiety wybierają cesarskie cięcie ze względów osobistych lub medycznych, aby uniknąć potencjalnych komplikacji związanych z porodem naturalnym, takich jak urazy krocza czy nietrzymanie moczu. Decyzja o rodzaju porodu powinna być podejmowana w oparciu o konsultacje z lekarzem, który weźmie pod uwagę zdrowie matki i dziecka oraz przebieg ciąży. W końcu, zarówno poród naturalny, jak i cesarskie cięcie mogą być odpowiednimi opcjami, w zależności od indywidualnych okoliczności. Najważniejsze jest, aby matka i dziecko były zdrowe i bezpieczne, niezależnie od wybranej metody porodu.

Jak wygląda pobyt na oddziale położniczym?

Pobyt na oddziale położniczym zaczyna się od przewiezienia matki i noworodka z sali porodowej do oddziału położniczego, gdzie personel medyczny kontynuuje monitorowanie stanu zdrowia obojga. Po przybyciu na oddział, matka jest umieszczana w pokoju, który może być indywidualny lub dzielony z innymi pacjentkami, w zależności od dostępności i standardu szpitala. Pierwsze godziny po porodzie są kluczowe dla monitorowania ewentualnych powikłań, takich jak krwawienie, ból, czy objawy infekcji, dlatego pielęgniarki regularnie sprawdzają stan zdrowia matki.

Noworodek jest również poddawany regularnym badaniom, w tym sprawdzaniu oddechu, tętna, oraz obserwacji ogólnego stanu zdrowia. Matka otrzymuje wsparcie w nauce karmienia piersią, a personel medyczny służy radą i pomocą w zakresie pielęgnacji noworodka. W ciągu pierwszych dni po porodzie odbywają się także wizyty lekarzy pediatrów, którzy oceniają rozwój i zdrowie dziecka, oraz ginekologów, którzy monitorują powrót matki do zdrowia po porodzie.

Podawane są również niezbędne leki przeciwbólowe i inne, zależnie od potrzeb pacjentki. Czas spędzony na oddziale położniczym zależy od rodzaju porodu oraz stanu zdrowia matki i dziecka, ale zazwyczaj trwa od 2 do 4 dni w przypadku porodu naturalnego i do 5 dni po cesarskim cięciu. Matka jest instruowana w zakresie ćwiczeń wspomagających powrót do formy, takich jak lekkie ćwiczenia oddechowe i rozciągające.

Ważnym aspektem pobytu na oddziale położniczym jest również wsparcie emocjonalne i psychologiczne dla matki, szczególnie jeśli napotyka trudności w pierwszych dniach macierzyństwa. W zależności od polityki szpitala, ojciec dziecka lub inny bliski może mieć możliwość odwiedzin i uczestnictwa w opiece nad noworodkiem. Przed wypisem ze szpitala, przeprowadza się końcowe badania i instruktaże dotyczące pielęgnacji noworodka, karmienia piersią, oraz wskazówek na temat zdrowia matki.

Personel medyczny często przeprowadza również szczepienia noworodka zgodnie z kalendarzem szczepień. Matka otrzymuje również informacje na temat ewentualnych sygnałów alarmowych, które mogą wskazywać na komplikacje i wymagają natychmiastowej konsultacji z lekarzem po powrocie do domu. Na koniec, przed opuszczeniem oddziału, matka i dziecko są wypisywani po zakończeniu formalności medycznych i administracyjnych, co kończy ich pobyt na oddziale położniczym.

Na koniec zapoznamy się z historią Pani Doroty dotyczącej jej porodu. 

Mam 23 lata i bardzo chciałam rodzić naturalnie. Niestety okazało się to niemożliwe, ponieważ dziecko ułożyło się w niewłaściwej pozycji. Personel medyczny robił wszystko, co w ich mocy, aby zmienić tę sytuację, podejmując próby zmiany pozycji dziecka. Nie do końca pamiętam ten czas, ponieważ byłam niesamowicie wystraszona tym, co się dzieje. Chciałam, aby moje dziecko urodziło się zdrowe. Nie pamiętam nawet bólu fizycznego, ponieważ strach i lęk były o wiele intensywniejsze.

Po dość długich próbach personel medyczny zdecydował się na wykonanie cesarskiego cięcia. Ta interwencja chirurgiczna była dla mnie dość szokująca, ponieważ do ostatniej chwili miałam nadzieję na poród naturalny. Najważniejsze jednak, że moje dziecko urodziło się zdrowe.

Ja bardzo długo dochodziłam do siebie, czułam duży ból i ciągle chodziłam skulona, ponieważ każdy ruch sprawiał mi dyskomfort. Miałam też problem samodzielnie opiekować się moim synkiem, na szczęście mój mąż był przy mnie i pomagał, jak tylko mógł. Pielęgniarki również okazały mi wiele życzliwości, co bardzo pomogło w tych trudnych chwilach.

Powrót do domu nadal był ciężkim okresem. Wstawanie z łóżka i opieka nad dzieckiem były ogromnym wyzwaniem. Mój mąż wziął wolne w pracy, aby mi pomóc, a z pomocą przyszła również moja mama, która na ponad miesiąc zamieszkała u nas, dopóki nie doszłam do pełni sił. Dzięki ich wsparciu mogłam skupić się na powrocie do zdrowia i opiece nad synem.

Teraz mogę nacieszyć się czasem spędzonym z moim synem. Jednak opinie niektórych członków rodziny i znajomych całkowicie mnie zaskoczyły. W ich opinii powinnam bardziej się postarać, by urodzić dziecko naturalnie. Wielu komentowało, że moje dziecko nie będzie obchodziło urodzin, ale "wydobyciny". Mój mąż tłumaczył rodzinie, jak krytyczna była sytuacja i że lekarz nie mógł narażać życia mojego i dziecka. Niestety, nie do wszystkich dotarła taka odpowiedź i potraktowali to jako wymówkę oraz moją zachciankę, aby zbytnio się nie męczyć.

Nie przejmuję się tymi komentarzami. Wszystkim kobietom, które również chciałyby lub musiały poddać się cesarskiemu cięciu, polecam nie słuchać takich opinii. Tylko my wiemy, ile bólu i cierpienia można doświadczyć po takiej interwencji chirurgicznej. Najważniejsze jest zdrowie matki i dziecka, a sposób, w jaki przychodzą na świat, nie umniejsza tego cudu.