Pierwsza pomoc w letnich kontuzjach

Ruch to zdrowie, a wakacyjna pogoda zachęca do aktywności na świeżym powietrzu. Czasem jednak chwila nieuwagi może nieść za sobą bolesne urazy i kontuzje.

Postępowanie w przypadku skręceń i zwichnięć stawów

Skręcenia i zwichnięcia stawów to najpowszechniejszy uraz wakacyjne, do których może dojść wskutek aktywności fizycznej a także w codziennej rutynie.

Choć terminy stosowane są zamiennie to jednak różnica między skręceniem, a zwichnięciem jest znacząca. Skręcenie to uraz więzadła, które jest elastyczną strukturą łączącą kości w stawie i występuje gdy jest ono nadmiernie rozciągnięte lub naderwane. Najczęściej spotykane są skręcenia kostki, nadgarstka i kolana. Natomiast zwichnięcie jest urazem, w którym kość zostaje wypchnięta ze stawu, a postępowanie często wymaga pomocy medycznej.

W przeciwieństwie do skręcenia objawy zwichnięcia są zauważalne. Oprócz obrzęku, siniaków i bólu w miejscu zwichnięcia często dostrzec można widoczną deformacje stawu, którym nie można poruszać.

Objawy skręcenia są łagodniejsze i obejmują ból, obrzęk, siniaki, a także odczuwalne uczucie nietaniości i utrudnioną ruchomość.

Leczenie zależy od rodzaju urazu jednak w obu przypadkach stosuje się leki zmniejszające ból. W skręceniu leczenie jest zachowawcze i polega za odciążeniu miejsca skręcenia poprzez odpoczynek, przykładanie lodu w celu zmniejszenia obrzęku. Zwichnięcie jest poważniejszą kontuzją, która wymaga interwencji medycznej. Pomoc lejkarska obejmuje przywrócenie kości do prawidłowego położenia, a także założenie opatrunku, szyny, a czasem gipsu aby zapobiec powikłaniom i zapewnić pełne wyleczenie. W niektórych przypadkach konieczna może być interwencja chirurgiczna, szczególnie jeśli doszło do uszkodzenia struktur wewnętrznych stawu, takich jak więzadła czy chrząstki.

Pierwsza pomoc przy złamaniach

Złamania kości to przerwanie łączności tkanki kostnej. Ich najczęstszą przyczyna są urazy, a ryzyko wystąpienia wzrasta z wiekiem w wyniku osteoporozy zmienianej strukturę kostną.

Występują różne rodzaje złamań kości wśród których najczęściej wyróżniamy:

• złamanie zamknięte,
• złamanie otwarte,
• złamanie wieloodłamkowe,
• złamanie spiralne,
• złamanie poprzeczne,
• złamanie skośne,
• złamanie kompresyjne.

Choć złamanie jest poważniejszym stanem, często wymagającym interwencji chirurgicznej to nie zawsze jesteśmy pewni czy mamy do czynienia z urazem tego typu. Objawy wskazujące jak odróżnić złamanie od zwichnięcia kości obejmują:

• Silny ból w miejscu urazu.
• Obrzęk i zasinienie wokół uszkodzonego obszaru.
• Nieprawidłowy kształt lub zniekształcenie w miejscu złamania.
• Nadmierna ruchomość w miejscu złamania lub niemożność poruszania kończyną.
• Dźwięk pękającej kości podczas urazu, który jest czasem słyszalny.

Pierwsza pomoc przy złamaniach obejmuje unieruchomienie kończyny oraz ograniczenie ruchu. Jeśli to możliwe, należy unieść kończynę powyżej poziomu serca, aby zmniejszyć obrzęk i natychmiast udać się po pomoc medyczna.

Leczenie złamania kości zależy od jego rodzaju. Niekiedy niezbędne będą zabiegi chirurgiczne aby odpowiednio złożyć fragmenty kości, używając płytek, śrub lub drutów. Po nastawieniu zakładany jest gips lub inny opatrunek usztywniający, założony do momentu zrośnięcia się kości.

W  przypadku skomplikowanych urazów konieczna będzie rehabilitacja, mająca na celu przywrócenie mobilności.

Jak radzić sobie ze stłuczeniami?

Stłuczenia są urazem tkanek miękkich najczęściej występujące w przypadku uderzenia nie przerywającego ciągłości skóry. Charakterystyczne objawy stłuczenia obejmują ból, obrzęk i powstawanie siniaków w miejscu urazu.

Jeśli stłuczenie jest bardzo bolesne, obrzęk jest znaczny, pojawiają się problemy z ruchomością, lub uraz dotyczy głowy, klatki piersiowej lub jamy brzusznej, należy skonsultować się z lekarzem.

Jeśli nie występują większe problemy pierwsza pomoc w przypadku stłuczeń polega na odpoczynku i ograniczeniu aktywności stłuczonego obszaru. Warto także zastosować środki zmniejszające obrzęk. Można do tego użyć specjalnych okładów chłodzących lub lodu zawiniętego w ręcznik.

W razie potrzeby warto zastosować dostępne bez recepty leki i maści przeciwbólowe i przeciwobrzękowe. Ważne jest również obserwowanie miejsca stłuczenia, a niepokojąc nas objawy jak nasilający się ból, obrzęk lub oznaki infekcji (zaczerwienienie, ciepło, wydzielina) należy skonsultować z lekarzem.

Jak odróżnić naciągnięcie od naderwania mięśnia?

Naciągnięcie i naderwanie mięśnia to urazy, które dotyczą uszkodzenia włókien mięśniowych, ale różnią się stopniem i charakterem uszkodzenia.

Naciągnięcie mięśnia jest łagodnym urazem polegającym na nadmiernym rozciągnięciu włókien mięśniowych bez przerwania ich ciągłości. Przyczyny naciągnięcia mięśni zazwyczaj obejmują nadmierną, intensywną aktywność fizyczną, nagły ruch lub brak rozgrzewki przed ćwiczeniami.

Objawy zazwyczaj obejmują ból występujący bezpośrednio po aktywności, lekki obrzęk oraz ograniczenie ruchowe spowodowane bólem.

Naderwanie mięśnia to poważniejszy uraz, w którym występuje częściowe lub całkowite zerwanie włókien mięśniowych. Wyróżnia się trzy stopnie naderwania mięśni:

Stopień I (lekki): Niewielka ilość włókien mięśniowych jest uszkodzona. Objawy mogą być podobne do naciągnięcia, ale bardziej nasilone.

Stopień II (umiarkowany): Większa liczba włókien mięśniowych jest przerwana, powodując bardziej wyraźny ból, obrzęk i ograniczenie funkcji.

Stopień III (ciężki): Całkowite przerwanie mięśnia, co może prowadzić do poważnych objawów jak utrata funkcji mięśnia i wymagać interwencji chirurgicznej.

Zarówno naciągnięcie, jak i naderwanie mięśnia wymagają czasu na pełne wyleczenie. Ważne jest, oszczędzanie kontuzjowanego mięśnia, aby uniknąć pogorszenia stanu lub długotrwałych problemów zdrowotnych. Oprócz odpoczynku warto zastosować leki i maści przeciwbólowe zmniejszające obrzęk.

W przypadku cięższych urazów, zwłaszcza naderwania mięśnia, konieczna jest ocena przez specjalistę. W zależności od stopnia urazu może być wymagana interwencja chirurgiczna.